Wednesday 26 December 2012

Σόλων Λέκκας κατασκευαστής

Ένας σημερινός κατασκευστής βρυσών και τραγουδιστής, ο Σόλων Λέκκας.
το παρακάτω απόσπασμα και η φωτογραφία από την εφημερίδα Εμπρός.
«Τραγουδώντας» στην πέτρα…
Έμαθε, όμως, να δουλεύει την πέτρα και στη συνέχεια άρχισε να φτιάχνει τις γνωστές χειροποίητες βρύσες του σε όλο το νησί, σε δημόσια σημεία, αλλά και σε σπίτια. «Παλιά πήγαινα έτσι, χωρίς σχέδιο, κι έφτιαχνα ό,τι μου έβγαινε. Τώρα που πέρασαν τα χρόνια, φτιάχνω εδώ τα πιο πολλά σχέδια και πηγαίνω έχοντάς τα έτοιμα. Είναι ακριβές οι βρύσες, γιατί θέλουν πολλή δουλειά. Δεν είναι όπως το μηχάνημα που βάζεις την πέτρα και την κόβεις με ακρίβεια, αυτές θέλουν πελέκημα στο χέρι. Είναι και ανάλογα το σπίτι και την αυλή που έχεις: αν είναι ένα σπίτι με έτοιμη πέτρα, θα κάνεις και τη βρύση έτσι. Αν είναι το σπίτι παραδοσιακό με πέτρα, κάνεις και τέτοια βρύση. Τώρα τελευταία έχει μερικούς ακόμη τεχνίτες, ο καθένας τα φτιάχνει με τον τρόπο του.»
Ο Σόλων, όμως, «πάντρευε» πάντα την τέχνη της πέτρας με την τέχνη της μουσικής και τους αγαπημένους του αμανέδες, που από μικρός μάθαινε στο χωριό του, ακούγοντάς τα από τους παλιούς τραγουδιστές του χωριού του στο καφενείο ή τους συγγενείς του. «Η οικογένειά μου τραγουδούσε. Σε κάθε χωριό, Καγιάνι, Κεραμειά, Πάμφιλα, Ίππειος, Πηγή, είχε δύο με τρία άτομα που έλεγαν αμανέ. Εμένα μου άρεσε η μουσική αυτή και πήγαινα στα πανηγύρια και τις γιορτές με μουσικές δικές μας, μυτιληνιές και μικρασιάτικες. Τρομπέτες, κλαρίνα, ούτια, βιολιά - τα καλύτερα βιολιά είχε η Μυτιλήνη, τα έδειχναν με το δάχτυλο, να άκουγες να κλαις. Τώρα αυτοί πεθάνανε ούλοι…» Επί 40 ολόκληρα χρόνια πήγαινε, όπως λέει, στα πανηγύρια με το άλογο και φορώντας την παραδοσιακή μυτιληνιά φορεσιά, που ακόμη και σήμερα φοράει σε κάθε εμφάνισή του και συνοδεύει τον παλληκαρίσιο του χορό.
«Η ζωή μου είναι μουσική. Και τις βρύσες όταν τις κάνω, τραγουδώ. Την ώρα εκείνη παίρνεις τον καφέ σου, ανάβεις ένα τσιγάρο, πρέπει να μην έχει θόρυβο πολύ, ούτε αέρα, ούτε συννεφιά, γιατί έτσι δε σου έρχεται η έμπνευση - ούτε για τη μουσική, ούτε για τη βρύση. Πρέπει να είναι λιακάδα, ησυχία, να μη σε ενοχλεί ο κόσμος και να κλείσεις τα μάτια, να σκεφτείς πώς θα κάνεις τη βρύση. Όταν πια πιάνεις και φτιάχνεις το σχέδιο που σκέφτεσαι, σφυρίζεις σκοπούς παραδοσιακούς. Μουσική με δουλειά είναι το ίδιο, είναι αδέλφια, πρέπει να το νιώθεις.»

No comments:

Post a Comment